Gypsy in the woods!

Came across thought provoking, beautifully placed and rare of its kind science fiction movie 'Arrival' few days back. It is rare because it deals with complicated scenario of 'first contact' between two intelligent species who have their own communication techniques. There are countless movies and science fiction stuff which shows extra-terrestrial beings as threat to our planet and their clear intention of invading our planet. Arrival is unique in a way that it picks a middle way; what if some completely unknown (in all senses) beings, one day visit our planet and just station their ships without giving any clue of their intention.. What we will do? Arrival tries to find answers and succeeds on most fronts. Although, it was satisfying watch but it didn't completely give all answers this interesting and highly open ended scenario. Human nature is naturally of explorer. We never got satisfied with what we had and we will never be. The day is not so long when ...

पाऊस धो धो कोसळतोय. सकाळपासून जणू काही आकाशाने आपली पोतडी ओलेत्या जमिनीवर रिती करावी तशी झड लागली आहे.. ओल्या रस्त्यांवर फुटणारे टपोरे थेंब येणारी जाणारी वाहने निर्दयीपणे आपल्या पायांखाली तुडवत आहेत, पण त्या बिचारया थेंबांना त्याचे काही नाही! विजांच्या नर्तनात ते लागोपाठ निसरडया रस्त्याला आहुती जात आहेत! मी आपला केव्हापासुन बस स्टॉपच्या शेडच्या आडोश्याने ही पावसाळी गम्मत पाहतोय! बस अशीच लेट करत राहो असे वाटत राहते. खरं तर मला पाऊस खुप आवडतो. वर्षभर तो असाच धो धो का पडत राहत नाही ह्या प्रश्नाचं उत्तर मात्र ढग देत नाहीत.. भस्कन् अंगावर आल्यासारखा अक्राळ विक्राळ आवाज काढत जाणारा डम्पर शेडच्या पागोळीची धार थोडीशी माझ्या अंगावर रीती करुन मात्र जातो! एक छत्री लगबगीने डबक्यांना चुकवत शेडच्या आडोश्याला येते. क्षणभर मला हा शेड वाळवंटातल्या एओसिस सारखा वाटायला लागतो! पण क्षणभरच, छत्रीला चुकवून आलेल्या काही चुकार थेंबांना हुसकावून लावणाऱ्या केसांची बट माझे लक्ष वेधुन घेते.. क्षणभर! आपल्या ओलेत्या केसांना सरळ करण्यासाठी ती मान वळवते.. एक विज लखकन् माझ्या मेंदुतुन आरपार जाते.. ती.. ती...

Much has been said and written about this classic over the years. Swades is probably last movie from the saddles of Bollywood which had (we call them) superstar actor(s) and mainstream director working together not to chase 100/200 crore club, but to create something beautiful, meaningful, long lasting and realistic piece of art! Its pity that none of today’s established actor/directors are looking keen to trace back and walk on the path of legacy Swades has created! Swades work on many levels, but I think what makes is so unique and repeat watch is its characters! As they say, every character written shall complete its circle at the end of story. And Swades does that beautifully! From protagonist Mohan Bhargava to flash and go water selling boy, everyone has their story to tell. Ashutosh Gowariker has taken his time to detail out each character and though that has made length of movie quite long for some, in the end each character leave its own impact. It forces us to sit bac...

शिवरायांनी गुलामीत पिचलेल्या महाराष्ट्राला मान ताठ करून उभे राहायला शिकवले. सोळाव्या वर्षी डोळ्यात स्वराज्याची स्वप्ने घेऊन त्यांनी सुरु केलेल्या महायज्ञात कित्येक वीरांच्या रक्ताची आहुती पडली. स्वाभिमान, राजांचा शब्द आणि येणाऱ्या पिढीसाठी उद्दात्त स्वराज्याचे स्वप्न डोळ्यांत घेऊन कित्येकांनी जीव तळहातावर घेऊन त्यात उड्या घेतल्या.. सरसेनापती प्रतापराव गुजर आणि त्यांच्या सहा बहादूर सरदारांच्या बलिदानाची कहाणी ही मराठ्यांच्या इतिहासातली  स्वाभिमानी, निष्ठावंत आणि ध्येयवेड्यां वीरांच्या रक्ताने रंगलेली भळभळती जखम आहे. १६७३ च्या सुरवातीला आदिलशाही सरदार बहलोल खानाने स्वराज्यावर आक्रमणे करून रयतेचा छळ मांडला होता. राजांनी त्याला रोखण्यासाठी सरसेनापती प्रतापरावांना चालून जाण्याचे आदेश दिले. प्रतापरावांचे मूळ नाव कुडतोजी गुजर असे होते, मिर्झा जयसिंगाच्या स्वारी दरम्यान त्यांनी खूप बहादुरी दाखवली. राजांनी त्यांना सरनौबत म्हणजेच सरसेनापती बनवून 'प्रतापराव' अशी पदवी दिली, हे बहुतेक साल्हेर च्या लढाई नंतर घडले असावे.     नेसरी जवळ प्रतापरावांनी खानाला वेढले व त...

मैंने एक राज छुपाया है तुमसे तुम्हारी ख़ामोशी मुझसे बात करती है.. तुम्हारी बातें, तुम्हारी हंसी और तुम्हारी बचकानी बदमाशियां जैसे मूंद मूंद सूरज और गिला गिला चाँद मेरी दुनिया के जब ये चाँद-सूरज ढल जाते है सन्नाटे के खाई में तब तुम्हारी ख़ामोशी मुझसे बात करती है.. जब रात ओढ़े आती है अंधियारे की चुनर और ज़माने के सितम डूब जाते है काले आकाश समंदर में दुनिया भर की बातें बंद हो जाती है आँखों के बोजिल बक्से में    तब तुम्हारी ख़ामोशी मुझसे बात करती है.. जब खानाबदोशी थक कर घर का पता मांगती है  परिंदे वीरान कर जाते है सन्नाटे के कुवें को तुम पास नहीं होती और कोई वजूद नहीं मिलता मेरे होने का तब तुम्हारी ख़ामोशी मुझसे बात करती है..        -- गणेश

Bhagat Singh, apart from being fierce nationalist, was great writer in his limited span of life. He was fluent in English, Hindi, Urdu and Punjabi as far as writing is concerned. His quotes, poems and letters he wrote to different people during different stages of life are well researched. His letters in particular, are not only beautiful piece of writing but also testimony of brilliant, mature and philosophical man he was in such young age!   This is his hand-written letter from jail in urdu to his younger brother Kultar Singh on March 3, 1931. These are words of young man aged just 23 who knew his life was truncated short.. Mortals like us would have crumbled under fear of inevitable death that was silently approaching but then he was no ordinary young man like us, he had purposefully chosen his dark fate when he could have chosen comfort of living long luxurious life. There was clear thought process behind his each action and thankfully for us, he explained most of them ...